ေရနစ္ခဲ့တဲ့ "၃" နာရီ

"မ်ဥ္းတေၾကာင္းေသာ ၾကက္ေျခခတ္"

မေခၚပဲနဲ႔လာ
မႏွင္ဘဲနဲ႔ျပန္
နင့္ဘဝရဲ႕...
မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ
ငါ...,
အရိုင္းဆန္ခ်င္ဆန္မယ္
ဒါေပမယ့္
ငါ့...မနက္ျဖန္တိုင္းမွာေတာ့
၀၀၁၀၇
နင္ရွိေနတယ္ ။ ။

ဖြင့္မေျပာသာခဲ့လို႕
ရင္ရဲ႕ရိုးရာ
နင္ေရာငါပါ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုယ္...
ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့ၾကေပမယ့္
ရွင္းသန္႔တဲ့မ်က္ဝန္းမ်ားကတဆင့္
ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့အရာကို
စစ္ေၾကာမိေတာ့
ဘယ္သူမႃပုမိမိမႈ
နင္က...,
ငါ့...အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕
မူပိုင္ရွင္တဲ့

အခ်စ္နဲ႔ စစ္မွာ
မတရားတာ မရွိဘူးဆိုေပမယ့္
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားက
သံေယာဇဥ္ေလ....,
သစၥာရွိခ်င္တဲ့ငါလား...?
ဒါကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့မွာ

ျဖစ္ႏိုင္ခြင့္သာရွိမယ္ဆိုရင္ေလ...
ငါ့ခ်စ္ျခင္းကို"သစ္ပင္"အျဖစ္ပံုသြင္းခ်င္တယ္
ဒါမွလဲေလ...
အကိုင္းခ်ဳိးၿပီး
ေနရာသစ္မွာျပန္လည္စိုက္ပ်ဴိးခြင့္ဆိုတာ...

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ကမၻာေပၚမွာ...ႃမိုသိပ္ပါမ်ားလို႔
ဆြံ႔အသြားခဲ့ရတဲ့
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
တခါတခါ
အိမ္မက္ေတြထဲမွာ
နင့္နာမည္ကို
အာေခါင္ေျခာက္ေအာင္ေယာင္ေယာင္ေခၚရင္း...
စိတ္အစဥ္က
ဟိုတခ်ိန္...
ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ ခေရပင္တန္းဆီမွာ
အတူတူစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကတဲ့
လယ္ေစာင့္တဲေလးရယ္
ငါနင့္ေခါင္းမွာသိပ္ပန္ေပးခ်င္ခဲ့တဲ့
ၾကာနီတပြင့္၊ႃဖူတပြင့္
အခု...,ငါ့မွာ အခြင့္မရွိေတာ့ပါ

ဒီထက္ပိုဝမ္းနည္းစရာက
အားငယ္တတ္တဲ့နင္
ငိုေနတာကို အနားရွိရက္နဲ႔
ငါ...
ဘာကိုမွလုပ္မေပးႏိုင္ေတာ့တဲ့"ဘဝ"

စိတ္မရွိပါနဲ႔
ဂါဂါ...
ဆရာဝန္တေယာက္ရဲ႕အလိုအရဆို
ငါ....,
နင္မေရာက္ခင္ ၁၀ မိနစ္အလိုက
ေသဆံုးခဲ့သူပါ ။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ၀၀၁၀၇(ထာဝရ)က တာရာမင္းေဝ ဆီကပါ။